Jesteś niezalogowany
NOWE KONTO

Polski Deutsch

      Zapomniałem hasło/login


ä ß ö ü ą ę ś ć ł ń ó ż ź
Nie znaleziono żadnego obiektu
opcje zaawansowane
Wyczyść

 
 
 
568 m
Węglarz (568 m n.p.m.)
6
599 m
Szczyt 599 m n.p.m.
610 m
Szczyt 610 m n.p.m.
697 m
Jański Wierch / Janský vrch (697 m n.p.m.)
 
 
 
 
  ID: 10366264

Žacléřská vrchovina (Jestřebí hory) / Góry Jastrzębie

Habichtsgebirge



 
Jestřebí hory (Gory Jastrzębie) położone są w środkowo-północnych Czechach, w kraju hradeckim, na południowy zachód od Broumova. Rozciągają się od Gór Kruczych na północnym zachodzie do doliny rzeki Metuje na południowym wschodzie. Pod względem geograficznym Jestřebí hory leżą w obrębie prowincji Masywu Czeskiego, podprowincji Sudety, mezoregionie Broumovská vrchovina i w mikroregionie Žacléřská vrchovina (Wyżyna Żaclerza) - niewystępującego w polskim podziale fizjograficznym Sudetów.

Pasmo Gór ...
Jestřebí hory (Gory Jastrzębie) położone są w środkowo-północnych Czechach, w kraju hradeckim, na południowy zachód od Broumova. Rozciągają się od Gór Kruczych na północnym zachodzie do doliny rzeki Metuje na południowym wschodzie. Pod względem geograficznym Jestřebí hory leżą w obrębie prowincji Masywu Czeskiego, podprowincji Sudety, mezoregionie Broumovská vrchovina i w mikroregionie Žacléřská vrchovina (Wyżyna Żaclerza) - niewystępującego w polskim podziale fizjograficznym Sudetów.

Pasmo Gór Jastrzębich ma długość 20 km i rozciąga się z północnego wschodu na południowy zachód, od północy od Trutnova (na północnym zachodzie) do obrzeży osady Hronov na południowym wschodzie. Od północnego zachodu pasmo górskie graniczy z Karkonoszami, od północy z Górami Kruczymi, od północnego wschodu z Zaworami i Adrszpasko-Teplickimi Skałami od wschodu z Górami Stołowymi, od którego oddzielają je rzeki Metuje i Jívka, a od południowego wschodu z Wyżyną Podorlicką. Region charakteryzuje się sporymi różnicami wysokości, stromymi zboczami i dolinami potoków o nieregularnych spadkach, co wynika ze zróżnicowanej budowy geologicznej . Środkowa część pasma górskiego jest najwyższą częścią z najwyższym szczytem Žaltman (740 m npm.) Pasmo górskie w części południowo-wschodniej powoli obniża się do doliny Metuji. Południowo-wschodnia część pasma rozciąga się ze szczytem Vrše o wysokości 518 m npm.

Całe pasmo należy do zlewni Morza Północnego. Geologicznie Góry Jastrzębie należą do południowo-zachodniego skrzydła Niecki Śródsudeckiej. Zbudowane są ze skał osadowych, głównie z konglomeratów, piaskowców i iłowców wieku okresu karbońskiego. Najwyższy Žaltman zbudowany jest z arkozy. Grzbiet pasma ma postać progu denudacyjnego (kuesty). Warstwy zapadają ku północnemu wschodowi. Podnóże pasma wypełniają osady z okresu ostatniego zlodowacenia.

---

Podział Sudetów uwzględniający czeskie jednostki fizjograficzne, w tym Góry Jastrzębie, zaproponował w 2009 roku dr hab. Jacek Potocki, prof. UEW - co jest zgodne z naturalnym przebiegiem granic jednostek wynikających albo z przebiegu cieków wodnych, albo (co ważniejsze) z budowy geologicznej, a nie z przebiegu granic państwowych - co od dawna (w mojej opinii - moose) nieprawidłowo sankcjonowali polscy geografowie, zwłaszcza Kondracki. Weryfikacja krajowego podziału fizjogeograficznego przeprowadzona w 2018 roku (zespół naukowców PAN) uwzględniła transgraniczny przebieg pasm sudeckich, jednakże akurat w tym przypadku zakwalifikowano Wyżynę Żaclerza i Góry Jastrzębie do... Bramy Lubawskiej i Gór Stołowych, co w mikroskali tzw. Worka Okrzeszyna powoduje jego podział na 3 jednostki, ale zupełnie inaczej niż to wynika z geologii i działu wód.

Wg przebiegu pasm prof. Potockiego Góry Jastrzębie obejmują na terenie Polski południową część Worka Okrzeszyna do granic jakie wyznaczają cieki wodne - Beczkowski Potok oraz bezimienny, lewy dopływ potoku Szkło (wypływający spod Krupnej Hory w Górach Stołowych). Zatem szczyty graniczne i po polskiej stronie, zaliczane do Gór Jastrzębich to: Jański Wierch i Węglarz.

(moose w oparciu o liczne źródła w tym: Potocki J. „Funkcje turystyki w kształtowaniu transgranicznego regionu górskiego Sudetów”, wyd. WTN, Wrocław 2009 (dostęp on-line)).
Pokaż więcej Pokaż mniej