Też "kocham" takie budownictwo (bo nazwać to architekturą byłoby niezasłużonym komplementem)...

Albo i gorzej - to był wręcz kanon piękna... [ze wstępu do mojej pracy] Obszar dawnego Przedmieścia Odrzańskiego oraz Piaskowego (Wrocek) „jest to po prostu rejon, który jeszcze nieco przetrwa, bo szkoda burzyć zdatne do użytku domy, ale rejon” gdzie „koniunktura tzw. grynderskiego okresu dała niewesołe osiągnięcia pod postacią wąskich ulic i brzydkich kamienic” , „o pałacowych fasadach, a lichych wnętrzach” , które gdy „już się wysłużyły [...] wolno rozbierać bez szkody i żalu” , by „w swoim smutku architektonicznym, w swojej miernej brzydocie” ustąpiły miejsca „strzelającym w niebo betonowym wieżowcom"... [Krystyna Tyszkowska, Dzielnice naszego miasta, „Kalendarz Wrocławski”, 1970, s. 325; Tadeusz Broniewski, Uwagi o historycznym i przestrzennym rozwoju Wrocławia, „Kalendarz Wrocławski”, 1973, s. 308; Tadeusz Broniewski, Architektura, rzeźba i malarstwo [w:] Sztuka Wrocławia, red. Tadeusz Broniewski, Mieczysław Zlat, Wrocław-Warszawa-Kraków 1967, s. 409; K. Tyszkowska, Dzielnice..., s. 325; Tadeusz Mikulski, Cybulskiego 17 – II piętro, „Rocznik Wrocławski” 1957, s. 153; Alina Makuch, Zielone płuca Wrocławia „Kalendarz Wrocławski”, 1968, s. 223]