Dzielnica Nowej Rudy, przed wojną Drogosław - Kunzendorf był samodzielną wsią. Obecnie można powiedzieć, że jest przedmieściem Nowej Rudy.
Znaleziska archeologiczne z epoki brązu świadczą, że okolice te były penetrowane przez różne grupy ludności. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi już z 1352 roku (Kunczindorff), kiedy to dokonano lokacji wsi w oparciu o niemieckiego zasadźcę Kunze-Konrada. Może była to reorganizacja prawna istniejącej już osady, która poprzez następne wieki została związana z kluczem noworudzkim. Najprawdopodobniej splądrowali ją husyci na początku XV wieku. Około roku 1620 podjęto krótkotrwałą próbę eksploatacji rud miedzi. Pod koniec XVIII w. wieś była już dobrze rozwinięta, licząc w 1787 roku 157 domów, dwa dwory, wolne sędziostwo, trzy młyny oraz 53 tkaczy i 11 innych rzemieślników. Obok tkactwa i rolnictwa coraz większe znaczenie zyskiwał przemysł górniczy, zatrudniający sporą część tutejszych mężczyzn. Szczególną możliwość dało mu otwarcie przez radcę Frankego z Nowej Rudy kopalni Gustav w 1801 roku (późnej część kopalni Nowa Ruda). Liczba mieszkańców w XIX w. wzrosła sześciokrotnie. Dopiero w roku 1911 ustanowiono tu odrębną parafię.
Kopalnia jest już zamknięta a na jej miejscu powstało Muzeum Górnictwa z podziemną trasą i kolejką górniczą. Natomiast szkołę górniczą przebranżowiono na szkołę techniczną o wielu zawodach. Obecnie jest to Zespół Szkół Ponadgimnazjalnych powstały z połączenia trzech szkół techniczno-zawodowych.
Ciekawym miejscem jest Kościół św. Barbary, wzniesiony w latach 1910-11. Jest to okazała budowla o cechach architektury neoromańskiej.
Tuż obok zabudowań kopalnianych ciągnących się wzdłuż torów stoją piece szybowe, zbudowane w 1879 roku. Jedyny tego typu obiekt w Polsce i jeden z nielicznych w świecie, bardzo cenny zabytek techniki przemysłowej. Była to, prażalni łupku, wówczas największy światowy producent łupku ogniotrwałego, z niego wytapiano materiał, poszukiwany w całej Europie. Relikty pieców szybowych, to dzieło o charakterze prototypowym, ich konstrukcja związana była z wypracowaną w Nowej Rudzie, technologią prażenia i wzbogacenia łupku dostosowaną do miejscowych złóż. Niestety z tych cennych obiektów, obecnie niewiele zostało. Są systematycznie dewastowane i popadają w całkowitą ruinę. [FM]
Nazwy polskie po 1945 r.
M. P. 1946 nr 142 poz. 262, obow. od 16.12.1946 r.
"Drogosław", pow. kłodzki; d. niem. "Kunzendorf".
M. P. 1948 nr 59 poz. 363, obow. od 28.06.1948 r.
"Orkany" (ad/ Drogosław), pow. kłodzki; d. niem. "Gabersgrund";
"Zatorze" (ad/ Drogosław), pow. kłodzki; d. niem. "Leeden";
"Jaworów" (ad/ Drogosław). pow. kłodzki; d. niem. "Scholzengrund".
M. P. 1949 nr 29 poz. 445, obow. od 13.05.1949 r.
"Rybka" (ad/ Drogosław), pow. kłodzki; d. niem. "Fishhamen".
Prawdopodobnie zmieniono nazwę tego przysiółka na "Rybno", ponieważ taka osada wchodzi w skład gminy (wiejskiej) Nowa Ruda.
* * *
Nazwy aktualne
Dz.U. 2013 poz. 200, obowiązuje od 28.02.2013 r. (Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13.12.2012 roku w sprawie
urzędowego wykazu nazw miejscowości i ich części):
- Drogosław, część miasta Nowa Ruda, SIMC: 0984290;
- Jaworów, część miasta Nowa Ruda, SIMC: 1064025;
- Orkany, część miasta Nowa Ruda, SIMC: 0984338.
- Rybno, osada, gmina (wiejska) Nowa Ruda, SIMC: 0854311.
(Zatorze - nie występuje) [Stan]