Kościół, w którym znajduje się parafialna kaplica został wybudowany w XV wieku. W 1614 został zniszczony przez pożar, w latach 1620–1626 odrestaurowano go staraniem gwardiana Michała Hallera. Prawdopodobnie wtedy przebudowano sklepienia gotyckie w nawie na trójprzęsłowe sklepienia kolebkowe. W 1789 decyzją władz austriackich klasztor został zlikwidowany, a bernardyni przenieśli się do opuszczonego wcześniej klasztoru i kościoła bernardynek. W latach 1823–1825 opuszczony kościół został przebudowany i zaadaptowany na potrzeby Sądu Szlacheckiego. W rezultacie budynek zatracił swój pierwotny charakter: wnętrze podzielono na trzy kondygnacje, a w prezbiterium utworzono salę rozpraw. Całkowitemu przeobrażeniu uległa bryła zewnętrzna kościoła, elewacje otrzymały klasycystyczne formy. W czasie drugiej wojny światowej regotyzowano elewacje zewnętrzne prezbiterium. Pomieszczenia miał tutaj tarnowski magistrat.
Za Wikipedią